“Kemalettin Tuğcu, aile içinde ve çocuk kahramanlarından oluşan bir dünya kurar. Kahramanlarının çoğunluğu babadan yoksun kalmış yoksul çocuklardır. Sorun odaklı roman kahramanları yoksul, engelli, kimseli - kimsesiz olsa da kahramanları aile içinde her engeli aşar. Bu yüzden okurları yalnızca çocuklardan oluşmaz. Ahmet Mithat Efendi ve Hüseyin Rahmi Gürpınar gibi aile içinde her yaştan insan tarafından hem okunur hem de dinlenir. Yazarlık tutumu ile aileyi bir sosyalleşme mekânı olarak tercih etmesi ile bir yandan geleneksel muhafazakâr aile geleneğine, diğer yandan ise aile ve çocuk merkezli yazar geleneğine dahil olur.”

Mustafa Ruhi Şirin